Син мине яраттыңмы?

Колагына каяндыр ерактан тавыш ишетелгәндәй тоела, әмма күзен генә ача алмый Заһит.

Әлеге “фәрештәнең” үзенә операия ясаган хирург ханым икәнен аңлады Заһит. Ул арада, табиб чыгып киткәч, шәфкать туташы аңа тагын системасын алыштырып куя башлады.”Бик кыймылдамаска тырышыгыз инде, Заһит абый,-“диде ул ягымлы итеп. Әнә бит ничек кайгырталар авыруларны биредә, ярый әле шундый олы җанлы медицина хезмәткәрләре бар. Палатада ике генә койка, күршедәге авыруның хәле авырырак , ахрысы, ыңгырашып ала. Әлегә Заһит исә әлләни авырту сизми, уколларны җитәрлек кадаганнардыр инде. Реанимация бүлегендә аеруча әйбәт карыйлар дигәнне ишеткәне бар иде, операциясе катлаулы булгач, аны да бирегә салганнар, күрәсең.

Заһит Исламович авылга бертуган энесенең юбилеена кайткан иде, тик бәйрәм генә итә алмады. Юлда башланган эч авыртуы көчәйгәннән –көчәеп, аны “ашыгыч ярдәм” машинасы белән дәваханәгә озатырга туры

килде. Ә анда шунда ук операция өстәленә салдылар. Хирург Нәфисә

Габитовна белән менә шунда танышып кавышканнар иде, ә бүген ул аны җирләп кайтты. Ничек булды соң әле бу? Күгәрчендәй гөрләшеп яшәп ятканда Ходай нигә аны тагын яраткан кешесеннән аерды? Карт көнендә бер дә ялгыз каласы килмәгән иде бит. Гел генә”Нәфисәкәем, бакыйлыкка да бергә китсәк ярар иде,-“дип кабатлый иде ул кайвакыт. Ә Нәфисәсе:”Кара –кара, мин синнән яшрәк ич, мине үзең белән алып китәр идең мени?- дип көлә торган иде. Менә ничек килеп чыкты. Меңләгән кешегә гомер бүләк иткән табибәнең үзен генә коткарып кала алмадылар, чираттагы операциясеннән чыгып, халатын салганда егылып үлде аның “фәрештәсе”.Йөрәге ярылган диделәр,чирлеләрнең авыртуларын гомер буе үзе аша үткәреп торган йөрәкнең чыдарлыгы калмаган, күрәсең. Инде пенсиягә чыккач эшләмәсә дә була иде, ничә әйтте Заһит:”Йә, җитәр, тукта эшеңнән, үзебез өчен дә яшәп калырга кирәктер,-“дип. Һаман суза килде Нәфисә. “Дәваханәдә хирурглар җитешми, яшьләрне бераз эшкә өйрәтим дә, туктармын,-“ диде.

Гомерлек табибәне җирләргә әллә күпме кеше килгән иде, белгәне бар, танымаганнары да байтак. Мәрхүмәне соңгы юлга озатуга багышланган митингта Нәфисә Габитовна хакында нинди генә җылы сүзләр әйтелмәде!? Мәрхүмне җирләгәч, ерактан килгән кешеләрне кафега дәваханә җитәкчелеге әзерләткән аш табынына чакырдылар. Биредә дә һәрберсе Заһитның авыр кайгысын уртаклашырга тырышты. Тик Заһитка гына бу сүзләрнең берсе дә җиңеллек тә, җанына тынычлык та өстәми иде. Башы авыр уйлардан миңгерәүләнеп, ни әйтергә белми, чарасызга әйләнгән иде ул. Олы кешенең хәлен аңлаганнардыр, мөгаен, бераз утыргач, аны шәһәрдән кайткан улы Марат өенә илтеп куйды.

-Нәфисә Габитовна, бәлки телефон номерыгызны бирерсез, әле Сезгә әйтелмәгән күп кенә сүзләрем калды. Телефоннан җиңелерәк булыр төсле сөйләшү,- диде китәр алдыннан бар кыюлыгын җыеп.

-Ярый соң, ни әйтәсегез калды икән тагын? Хөер, сезнең хәлне кабат белеп тору зыян итмәс, табиблар бит һәр авыру алдында үзләрен җаваплы тоялар.-диде Нәфисә аңа саубуллашырга кул сузып. Бу кул кысышуда да аерым бер мәгънә булгандыр, чөнки табиб кеше һәр авыру белән дә алай хушлашмый ич. Шулай уйлап куйды Заһит Исламович.

Нәфисә балачактан ук доктор булырга хыялланды. Үзеннән өлкәнрәк Гүзәл апасы медицина училищесына укырга кергәч, сөенеп куйды, ләкин ул медицина институтына керергә ант итте һәм бөтен тырышлыгын биреп укыды.Институтта да бар уе гел укуда булды. Кайбер кызлар кинога барырга әйдәләгәндә, әгәр дәресе әзерләнеп бетмәгән булса, ике аягының берсен дә атламады. Һөнәри махсуслашу башлангач, ул иң авыр юнәлешне сайлады,хирург булырга карар итте. Аның карарын укытучылары да хуплады. Кызның тырышлыгын, тәвәккәллеген күреп торганга, аннан менә дигән хирург чыгарына бер дә шикләнмәделәр. Ирләрчә нык характеры булуы, озын бармаклары да бу һәнәр кешесе өчен генә хас сыйфатлар кебек иде. Башта берниче ел шәһәр дәваханәсендә эшләп, тәҗрибә туплагач, үз якларына кайтып урнашты .

Әйе, кабат өйләнү турында бөтенләй уйламый иде Заһит Исламович.Үзенә күз салып йөрүчеләр, сүз кушып карарга тырышучылар барлыгын күреп, сизеп тора торуын, ләкин балалар тудырып, тату гомер иткән Гатиясен һич тә оныта алмый, аннан башка Заһитны аңлардай хатын –кыз юктыр кебек тоела. Энесе белән килене дә авылдан ниндидер укытучы хатынны димләргә булышып караганнар иде, җаны тартмады аның, “Вакыты җиткәч, уйлармын әле,-“дип кенә куйды. Аңладык дигәндәй, тегеләре дә башкача эндәшмәде. Ә менә доктор ханымны очраткач, әйтеп аңлата алмаслык хисләр дөньясына бөтерелеп керде дә китте, яшь егет мени. Тик үз –үзен йөгәнләп, акыл белән фикер йөртергә кирәклеген аңлый иде. Ул –шәһәрдә, Нәфисә район җирендә яши. Кушылыйк дисәң, кемгәдер күченеп китәргә кирәк булачак. Ярый инде аның пенсия яше җитеп килә, ә Нәфисәнең байтак эшлисе бардыр әле. Үзе эшләп күнеккән коллективыннан аераласы килерме, шәһәр дәваханәсенә күчәргә риза булырмы? Тагын әллә күпме сорауларга җавап эзләп башлары катып бетә Заһитның.Кайвакыт эшлисе эшләрен дә онытып куя. Уйланып йөри торгач, өлкән улы Марат белән киңәшеп карарга булды. Кече улы еракта, Мәскәүдә яшәгәнлектән, ул һәрдаим Марат белән аралашырга күнегеп беткән иде инде. Улына ипләп кенә кабат өйләнү хакында сүз катса, инде ни әйтер дип, куркып та калды үзе. “Әнигә хыянәт итәргә булдыңмы?-“дисә нишләрсең. Ләкин алай димәде улы.

Өстеннән тау төшкәндәй булды Заһитның, инде Нәфисәне генә ризалаштырып булса... Вакыты җиткәч, сизми дә каласың диләр бит, дөрестер инде. Өйләнешү турында сүз каткач, озак ялындырмады ул Заһитны, тик шәһәргә күчеп килергә генә риза булмады.Шулай итеп, әле тагын ике еллап үзара аралашып яшәргә туры килде, аннары Заһит пенсиягә чыкты да, Нәфисә янына күченеп кайтты.

Озак уйга батып утырды Заһит, үткәннәрне кабат искә төшереп. Нигә тормыш гел шулай үкенечле була икән? Юк, Нәфисәгә өйләнгәненә дә, авылга күчеп кайтканына да бер дә үкенми ул. Киресенчә, моңа кадәрге яшәлгән елларының бәхетле булуына бик канәгать. Бервакыт шулай бакчада агач астына туры китереп, матур итеп ясалган беседкада икәүләп кичкырын чәй эчеп утырганда Заһит хатынына күптән күңелендә йөрткән сорауны биргән иде:

Нәфисә беразга сүзсез калды. Ни дияргә, аның бу хакта уйлаганы да булмады шикелле. Заһит үзенең бөтен барлыгы белән күңелен тиз генә яулап алды да, аннары торган саен үзенә булган ышанычны арттыра барды. Кавышканда яшь егет белән кыз түгелләр иде бит, мин сине яратам дип кабатламасаң да, аңлашыла иде кебек. Шулай да Заһит җавап көтә.

-И...и...и...карткаем, нишләп яратмыйм ди. Яратмасам, синең белән кушылырга риза да булмас идем. Рәхмәт, сиңа үзеңне яраттырганың өчен, мине теге вакытта ялгызлыктан коткарып, бергә яшәлгән бәхетле елларыбыз өчен,- дип, килеп иңнәреннән кочкан иде аны Нәфисә.- Ә син соң,үзең мине яраттыңмы?

- Минем дә җавап нәкъ синекечә. Нигә инде, мин бит сиңа гел яратам дип әйтеп торам да.

Шул чакта Нәфисә кычкырып көлеп җибәргән иде.

-Беләм, кадерлем, тагын бер тапкыр ишетәсем генә килгән иде яратам дигән сүзеңне. Менә аңлаштык инде хәзер,-дип кабат көләргә тотынган иде. Әнә шулай көлгән килеш калды ул күз алдында Заһитының.

Гөлфинә Сәлимова