Маяк
-2 °С
Кар
Барлык яңалыклар
Иҗат
2 апрель 2021, 13:25

Күкчәчәгем

Бүген кояш бигрәк каты кыздыра.Берәүне дә аямый, ахры. Әйтерсең,кемгәдер ачуланган да, югарыдан җиргәутлы сөнгеләрен ата. Шулай булмый ни,җәйнең иң эссе мәле – июньнең соңгыкөне бит. “Ярый әле кичтән яңгыр явыпүтте. Юкса, тын да алып булмас иде.Әнә бит бүген кошлар ничек күңеллесайраша! Искиткеч! Әллә “кемнең җырыматурырак?” дип, бер-берсеннән уздырыргатырышып ярышалар инде”, – дип уйланды,маңгай тирен алъяпкыч читенә сөртә-сөртә,акланда җиләк җыеп йөргән Сәлимә.Чиләге кызарып пешкән эре җиләкләрбелән туларга бераз гына калган хатынурман авызына, ябалдашларын тирә-яккакиң таратып утырган куш каен янынакилеп чыкканын шәйләми дә калды.Урманга терәлеп, җәйрәп яткан басугабыел арыш чәчелгән. Сәлимә, чиләгенҗиргә куйды да, үзалдына сөйләнә-сөйләнә:“И-и-и, кодрәтле Җир-Ана, рәхмәт сиңа!Игенкәйләрем! Үсегез, үс! Аллаһка шөкер,быел уңыш мул гына буласы икән”, –дип тулыша башлаган башакларныңбашыннан сыйпады. Шул мәлдә аныңкүзләре басу читендә үскән күкчәчәкләргәтөште. Бер генә секундка катып калганхатын, арыганын да онытып, тиз-тиз атлапалар янына барды да, күкчәчәкләрнеңберсен ирененә якын китереп үбеп алды.Иреннәре ирексездән: “Айдарымның зәңгәркүзләре төсе бит сез”, – дип пышылдыйиде... Аның хәтер сандыгында инде менәничәмә еллар буена сакланып яткан беренче саф хисләре кабаттан уянды. Шушычәчәкләр тәүге мәхәббәтен, сөйгәненеңсерле зәңгәр күзләрен исенә төшерде....Дәвамын "Маяк" гәзитенең 27 санында укыгыз.

Бүген кояш бигрәк каты кыздыра.
Берәүне дә аямый, ахры. Әйтерсең,
кемгәдер ачуланган да, югарыдан җиргә
утлы сөнгеләрен ата. Шулай булмый ни,
җәйнең иң эссе мәле – июньнең соңгы
көне бит. “Ярый әле кичтән яңгыр явып
үтте. Юкса, тын да алып булмас иде.
Әнә бит бүген кошлар ничек күңелле
сайраша! Искиткеч! Әллә “кемнең җыры
матурырак?” дип, бер-берсеннән уздырырга
тырышып ярышалар инде”, – дип уйланды,
маңгай тирен алъяпкыч читенә сөртә-сөртә,
акланда җиләк җыеп йөргән Сәлимә.
Чиләге кызарып пешкән эре җиләкләр
белән туларга бераз гына калган хатын
урман авызына, ябалдашларын тирә-якка
киң таратып утырган куш каен янына
килеп чыкканын шәйләми дә калды.
Урманга терәлеп, җәйрәп яткан басуга
быел арыш чәчелгән. Сәлимә, чиләген
җиргә куйды да, үзалдына сөйләнә-сөйләнә:
“И-и-и, кодрәтле Җир-Ана, рәхмәт сиңа!
Игенкәйләрем! Үсегез, үс! Аллаһка шөкер,
быел уңыш мул гына буласы икән”, –
дип тулыша башлаган башакларның
башыннан сыйпады. Шул мәлдә аның
күзләре басу читендә үскән күкчәчәкләргә
төште. Бер генә секундка катып калган
хатын, арыганын да онытып, тиз-тиз атлап
алар янына барды да, күкчәчәкләрнең
берсен ирененә якын китереп үбеп алды.
Иреннәре ирексездән: “Айдарымның зәңгәр
күзләре төсе бит сез”, – дип пышылдый
иде... Аның хәтер сандыгында инде менә
ничәмә еллар буена сакланып яткан беренче саф хисләре кабаттан уянды. Шушы
чәчәкләр тәүге мәхәббәтен, сөйгәненең
серле зәңгәр күзләрен исенә төшерде.
...Дәвамын "Маяк" гәзитенең 27 санында укыгыз.
Читайте нас: